Andrija Mandić, Milan Knežević i ostali oslobođeni su optužbi u predmetu poznatom kao “državni udar”, odnosno pokušaj terorizma na dan parlamentarnih izbora 2016. godine.

Presudu je izreklo Vijeće Višeg suda u Podgorici na čijem je čelu Zoran Radović.

Sudija je kazao da nisu dokazani navodi optužnice da je svjedok saradnik Saša Sinđelić ušao u Moskvu i da se sastao sa organizatorom kriminalne rganizacije Eduardom Šišmakovim.

Iz dopisa Ruske Federacije je utvrđeno da Sinđelić nije prošao pasošku kontrolu i da nije prešao granicu.

“Tako da nije dokazano da je Sinđelic bio u Moskvi”, rekao je Radović.

On je kazao da odlazak Mandića u Kneževica u Moskvu je bio na poziv partije Jedinstvena Rusija “i da nije bilo ništa konspirativno”.

Oružje koje je pronađeno u kući na teritoriji Podgorice, bilo je uzeto na revers iz policije, a ne za pripremu napada na Skupštinu Crne Gore.

“Vijeće je vidjelo ko su optuženi, Dušić, Maksić, Branka Milić, da su to ljudi u poodmaklim godinama” rekao je sudija.

Na izricanju današnje prvostepene presude nije bilo nikog iz specijalnog tužilaštva.

Riječ je o ponovljenom postupku, nakon što su prvom presudom svi osumnjičeni, među kojima su i lideri današnje koalicije “Za budućnost Crne Gore”, Andrija Mandić i Milan Knežević osuđeni na ukupno 70 godina zatvora.

Ta je presuda poništena prije tri godine u Apelacionom sudu i naložen je ponovljeni postupak.

Specijalni tužioci Zoran Vučinić i Siniša Milić predložili su sudu da se organizatori kriminalne grupe ruski državljani Eduard Šišmakov osudi na 15 godina zatvora, a Vladimir Popov na 12 godina.

Zatražili su da se bivši komandant srpske Žandarmerije Bratislav Dikić osudi na jedinstvenu kaznu od osam godina zatvora. Za Predraga Bogićevića i Nemanju Ristića predloženo je u završnoj riječi kazna od po sedam godina zatvora.

Za lidere bivšeg Demokratskog fronta (DF) Andriju Mandića i Milana Kneževića, tužioci su zatražili po pet godina zatvora.

Za okrivljenu Branku Milić je bila predložena kazna od strane tužilaštva tri godine zatvora, dok je za Milana Dušića i Srboljuba Đorđevića zatraženo po godinu i šest mjeseci, a za Dragana Maksića godina i devet mjeseci zatvora.

Za vozača bivših lidera DF-a Mihaila Čađenovića, tužilac je tražio godinu i šest mjeseci zatvora.

Za Kristinu Hristić je bilo predloženo izricanje uslovne kazne.

(Vijesti)

Bivši glavni specijalni tužilac Milivoje Katnić mora državi da vrati 11.525,67 eura, uz zakonske kamate, jer je 2017. kao tadašnji glavni specijalni tužilac bio odgovoran za štetu nastalu zbog povrede prava ličnosti advokata Gorana Rodića, Siniše Gazivode i Marije Radulović. To je saopšteno danas iz Osnovnog suda u Podgorici.

Država je tužila Katnića u oktobru 2022. godine, nakon što je troje advokata dobilo pravosnažnu presudu da im je Specijalno tužilaštvo povrijedilo prava na privatnost, jer je u julu 2017. objavilo saopštenje i prateći dokument na svojoj internet stranici, pod nazivom “Specijalno državno tužilaštvo predstavlja oblike specijalnog rata”.

“Prvostepenom presudom Osnovnog suda u Podgorici obavezan je tuženi M. K. da na ime regresne naknade isplati Državi iznos od 11.525,67 eura, sa zakonskom zateznom kamatom od dana 25.02.2022. godine, pa do konačne isplate, u roku od 15 dana od dana pravosnažnosti presude”, navode u saopštenju,

U obrazloženju presude sud navodi da je Katnić, kao rukovodilac Specijalnog državnog tužilaštva, prilikom objave saopštenja i pratećeg dokumenta na internet stranici Specijalnog državnog tužilaštva 17.7.2017. godine, pod nazivom “Specijalno državno tužilaštvo predstavlja oblike specijalnog rata”, postupao sa namjerom da advokatima prouzrokuje štetu

“Budući da je bio svjesan da preduzetom radnjom – objavljivanjem sopštenja i sadržine telefonske prepiske advokata i klijenata, koja je pribavljena pretresanjem mobilnih telefona, koji su prethodno privremeno oduzeti pretresom advokatske kancelarije “R.”, u fazi postupka kada isti još nisu saslušani u svojstvu osumnjičenih, bez njihovog pristanka i bez odluke suda da se ista javno objavi, može narušiti njihova zakonom zaštićena prava ličnosti, pa je pristao na posledicu koja je uslijed toga nastupila, a to je povreda prava na zaštitu privatnog života, na psihički (duševni integritet), prava na čast, prava na ugled, prava na prepisku i lične zapise, kao prava ličnosti”, navode iz suda.

Sud je imao u vidu da je Katnić u uvodnom tekstu saopštenja naveo da prezentuje materijal koji je izuzet po naredbi sudije zbog sumnje da je advokat Rodić podstrekivao na davanje mita predstavnike kompanije “A.”, međutim, zaključci koji prate sadržinu telefonske prepiske, nijesu bili predstavljeni kao osnovi sumnje, već kao izvjesne činjenice koje proizilaze iz prikupljenih dokaza.

“Po ocjeni suda javno objavljivanje telefonske korespodencije između advokata i klijenata, ne opravdava cilj koji je naveden u saopštenju – radi objektivnog informisanja javnosti i sagledavanja oblika i formi specijalnog rada, kao ni cilj na koji se tuženi pozivao tokom postupka – ispravljanje netačnih informacija u javnosti, budući da je tuženi kao Glavni specijalni tužilac imao pravo i obavezu da u odgovarajućem sudskom postupku zaštiti svoj integritet, kao i integritet tužilaštva, a ne da mimo krivičnog postupka objavljije telefonsku korespodenciju do koje se došlo pretresom”, dodaje se u saopštenju.

U obrazloženju odluke se dalje navodi da tužilaštvo treba da informiše javnost o svom radu, ali ne na način kojim se krše osnovna ljudska prava, pri čemu se mora voditi računa o interesima morala, privatnog života, nacionalnim i vjerskim osjećanjima, u svakoj fazi tužilačke aktivnosti, potrebi za ravnotežom između interesa javnosti da dobije informacije i zaštite privatnosti, časti i integriteta ličnosti, te da državni tužilac uvijek treba da vodi računa da lica koje su uključena u predmet budu adekvatno zaštićena.

Dakle, Katnić je zaštitu za sebe i institucije, te zaštiitu od ometanja u srovođenju pravde i otkrivanja učinilaca krivičnih djela, koje u saopštenju navodi kao razlog objave istog, da traži drugim putem u odgovarajućem sudskom postupku.

Umjesto toga on je odlučio da, protivpravno, javno na sajtu Specijalnog državnog tužilaštva objavi telefonsku komunikaciju između advokata  i klijenata, bez njihovog pristanka, koja je praćena komentarima i zaključcima SDT-a, što ukazuje da je tuženi prilikom objavljivanja spornog obavještenja postupao sa namjerom da navedenim licima prouzrokuje štetu u vidu povrede prava ličnosti.

“Takođe, sud je imao u vidu da su u predmetnom saopštenju i pratećem dokumentu korišćeni inicijali advokata i trećih lica, ali je isto bez uticaja na drugačiju odluku suda, budući da takva anonimizacija nije ispunila svoju svrhu, odnosno bila je nedovoljna za zaštitu privatnosti, jer se određivanjem zanimanja, kao i komentarima datim u saopštenju, lica na koja se odnosi predmetno saopštenje u krugovima u kojima se kreću jasno prepoznavala, te da je veliki broj medija objavio njegov sadržaj sa imenima lica na koje se sadržaj odnosi”, zaključeno je u saopštenju.

Izvor: ADRIA

U čast rođenja jednog od najvećih svjetskih umova, Nikole Tesle, Srbija obilježava Nacionalni dan nauke. Bez njegovih pronalazaka i izuma danas bismo živjeli u mraku, a mnoga savremena tehnička dostignuća bila bi nezamisliva.

Nikola Tesla (1856-1943) jedan je od najblistavijih umova u istoriji čovječanstva, koji je čovječanstvu poklonio epohalne izume. Uveo je svijet u električno doba, osmislio indukcioni motor, naizmjeničnu struju, lasersku i radarsku tehnologiju, daljinsko upravljanje, bežičnu komunikaciju, električne automobile i mnoštvo drugih čudesnih otkrića.

Rođen u Smiljanu 10. jula 1856. godine kao četvrto od petoro djece u porodici pravoslavnog sveštenika Milutina i Georgine, Nikola Tesla je sa devetnaest godina zauvijek otišao iz rodne Like na studije elektrotehnike u Grac.

Spava veoma malo i sve vrijeme provodi u učenju. Zabrinuti za njegovo zdravlje, profesori šalju pisma njegovom ocu u kojima ga savjetuju da ispiše sina ukoliko ne želi da se ubije prekomjernim radom. Nažalost, studije napušta jer nema novca za školovanje.

Put ga vodi preko Maribora, Praga do Budimpešte, a potom Pariza i Strazbura, da bi se na kraju u 28. godini obreo u Njujorku.

Svoje prve patente prijaviće 1877. godine. Mnoga su njegova otkrića pripisivana drugima, ali neke zabune su vremenom ispravljene i svijet je saznao da je on čarobni vizionar, piše RTS.

U šest godina rada sa Tomasom Edisonom, pokazao je svu svoju spretnost, nadarenost, znanje i marljivost. Posle mučnog i teškog sukoba sa Edisonom, koji je na sve načine pokušavao da progura sistem jednosmjerne struje, Džordž Vestinghaus i Tesla izašli su kao pobjednici.

Vestinghaus je zbog dugotrajnog sukoba umalo bankrotirao, pa je Tesla pocijepao ugovor i oslobodio američkog preduzetnika obaveze plaćanja korišćenja patenata. Prvu hidroelektranu na svijetu izgradio je 1895. godine na Nijagarinim vodopadima zajedno sa Džordžom Vestinghausom, kome je prodao vlasništvo nad motorom za naizmjeničnu struju.

Teslin briljantni um se nije fokusirao samo na jednu oblast, već je eksperimentisao na mnogim poljima. Tako se još 1887. godine zainteresovao za ono što će se kasnije nazvati iks-zracima, a narednih nekoliko godina osmislio je uređaje koje će kasnije koristiti Vilhelm Rendgen pri otkriću iks-zraka 1895. godine.

Pokušavajući da svoju ideju o malom uređaju koji bi primao telegrame i šifrovane poruke sprovede u djelo podigao je prvi prenosni toranj na Long Ajlandu u Njujorku gdje mu je bila i laboratorija. Osnovna namjena tornja bila je bežična veza preko Atlantskog okeana, a kako nikada nije postao funkcionalan srušen je 1917. godine.

Godine 1891. izumio je „Teslin kalem“ koji su se decenijama kasnije koristili u radio predajnicima i drugoj elektronskoj opremi.

Uvijek zainteresovan za daljinsko upravljanje i slanje signala, Tesla je nakon nekoliko prethodnih patenata objavio izum prvog teleautomatizovanog broda kojim je daljinski upravljao, što je demonstrirao pred publikom u Medison skver gardenu.

U laboratoriji u Kolorado Springsu 1899. godine bavio se bežičnim prenosom električne energije, pokušavajući da iskoristi Zemlju kao provodnik. Takođe je radio i brojne eksperimente bežične telegrafije.

Vratio se u Njujork 1900. godine, kada počinje gradnja kule „Vardenklif“ koja je trebalo da služi kao Svjetska radio-stanica. Međutim, 1902. godine zatiče ga vijest da je Guljelmo Markoni uspio da ostvari transatlantski prenos radio-signala.

Američki Zavod za patente 1904. godine dodjeljuje Markoniju patent za radio. Italijanski inženjer 1909. godine dobija Nobelovu nagradu, što je mnogo pogodilo Teslu, a takođe i lažna vijest 1915. godine da će sa Edisonom podeliti Nobela za fiziku.

Tesla je sve podatke koje je pročitao koristio kao da u sebi ima biblioteku, zbog te sposobnosti nije pravio crteže izuma, već je radio prema slikama koje je imao u glavi.

Bio je čovjek kojeg su neupućeni često nazivali zaludnim sanjarem koji je dobio je više od milion dolara od svojih izuma i istom brzinom ih potrošio na nove izume. Međutim, Tesla je bio idealista najvišeg reda, a takvim ljudima, novac malo znači.

Nikola Tesla preminuo je na Božić 1943. godine. Imao je 87 godina i umro je u snu, od posljedica koronarne tromboze. Te noći bio je u svom apartmanu na 33. spratu hotela „Njujorker“ u kojem je proveo posljednjih deset godina života. Sam i siromašan.

Čovjek je rođen da radi

Iako nije diplomirao, za života je stekao doktorate na mnogim svjetskim univerzitetima i proglašen za člana nekoliko najslavnijih akademija nauka.

Predimenzioniran u svemu, Tesla je bio u stanju da radi po 21 sat svakog dana, a dešavalo se da bez trenutka predaha probdi u radu ravno 82 sata. Bio je stvaralac novih principa, jedan od vizionara naše civilizacije, čudesan čovjek koji nije želio da ima vremena ni za šta drugo osim za nauku.

U Beogradu je boravio jednom, 1892.godine. Upućeni kažu da nije imao ni vremena ni novca. Nauka i novi eksperimenti imali su prioritet. Ni slikaru Paji Jovanoviću, tokom njegovog boravka u Njujorku, nije imao vremena da pozira.

-Čovjek je rođen da radi, trpi i da se bori, ko tako ne čini mora propasti – govorio je Tesla.