PIŠE: Perica ĐAKOVIĆ

Eto doživjesmo da i u Skupštini Crne Gore, nakon verbalnih prepirki koje su dostizale čak i do fizičkih kontakata, lomljenja mikrofona, kompjutera i druge tehnike, inventara, i upotrebu petardi – dimnih zavjesa, kao da smo na na tribinama nekog sportskog borilišta. Da, dobro ste pročitali, od verbalnih duela , sa kojima smo se svojevremeno ponosili i koji su „krasili“ crnogorski parlament, izdižući ga od ostalih u širem okruženju, dočekasmo da vidimo to da “neko” usred rasprave na Ustavnom odboru zapali dimnu bombu, kako bi prekinuo rad odbora koji je u tom trenutku konstatovao odlazak u penziju jednog od članova Ustavnog suda!?

Interesantno da je u pitanju bio(la) sudija predstavnik DPS-a, a da je plavu dimnu bombu-petardu zapalilo neko NN lice sa pozicije gdje, slučajno ili ne, inače sjede predstavnici opozicionog DPS-a u odboru. Interesantno da se niko nije upitao otkud dimna petarda u Skupštini pored silnog, i ne baš jeftinog, obezbjeđenja, ko je i na koji način uneo pirotehniku? Da li je umjesto petarde tako neko mogao da unese i nešto mnogo razornije od plavetnog dima, i ne daj Bože umjesto performansa, izazove nešto sasvim drugo sa mnogo težim posljedicama?

Da, interesantno da nam se to dešava samo dan nakon što smo u Briselu zatvorili tri “poglavlja” baš zahvaljujući ponajviše toj Skupštini, uz medijsku konstataciju da samo što nismo ušli u EU, iako je realno gledano put do konačnog cilja još dalek. I ne samo dešavanja u Briselu, neko odmah nakon dešavanja u Podgorici gdje su pravdi privedeni neki bivši ministri, i to, gle čuda, iz redova bivše vlasti. Zato i realno pitanje: da li je ta “petarda” i sav performans, kao “ustavni puč” koji se tom prilikom navodno desio, u stvari cilj skretanja pažnje sa pomenutih događaja? Naravno da je uspjeh deblokade puta Crne Gore ka EU veliki, ali uz to i pitanje da li je blokada četvrtog poglavlja slučajna ili je i ona ranije inicirana iz Crne Gore i to iz redova nekih kojima ranije otvaranje ovih i drugih poglavlja nije bilo iz ličnih ili nekih drugih interesa.

Ne treba biti toliko (ne)pismen i ne pročitati između redova, kome to u Crnoj Gori ne odgovara evropsko zakonodavstvo koje ne priznaje partijske i slične zakone, poput one već otrcane Titove izreke “Nećemo se valjda držati zakona kao pijan plota”. Interesantno je i pitanje da taman što smo otškrinuli vrata ka putu u EU, da nam baš tada prijeti blokada skupštinskog rada. Moram i to priznati da je legalan stav sadašnje opozicije, kao što je to bio i legalan stav bivše opozicije, koja je pokušala blokirati rad Skupštine prilikom usvajanja zakona o crkvama i vjerskim zajednicama. Legalan je pristup i jedan i drugi, ali je razlika u epilogu. U ovom drugom slučaju svi poslanici su tada uhapšeni, a u ovom drugom slučaju čak i ne znamo ko je unio i ko zapalio dimnu bombu, na sportskim događajima poznatiju kao topovski udar. Legitimno je i to je po onoj narodnoj “ko bi gori sad je doli“, i obrnuto. Očigledno je da smo sazreli u parlamentarnom demokratizmu i to na putu stremljenja ka EU.

Da nije koincidencije sa događajima koji nam se dešavaju tu kod nas: tradicionalna decembarska hapšenja, promjene u bezbjednosnom sektoru, sa iznenadnim ostavkama čelnih ljudi u ANB-u i vrhu policije, slučaj seksualnog uznemiravanja koji se desio prije tri godine, glasanja crnogorskog predstavnika u Ujedinjenim nacijama protiv, inače usvojene rezolucije Rusije u borbi protiv veličanja nacizma, pomislio bi čovjek da smo i mi postali dio dešavanja koji je zahvatio okruženje da ne kažem i širih prostora. Ali ostavimo se teorija zavjere, već sagledajmo trenutak koji nam se dešava, a to je odbijanje dijela parlamentaraca da u Skupštinu dođe premijer, pa čak i prijetnje, na zakazani premijerski sat, a tim povodom predsjednik Vlade pozvao je predsjednika države da zakaže sastanak vlasti i opozicije.

Zaista, u “Gori Crnoj” je izgleda sve moguće, prvo predsjednik zove premijera na sastanak, pa potom premijer predsjednika, a nikako da se nađu i sjednu pa oči u oči razriješe sve dileme koje su između njih, kao da ne žive u istoj državi, pa i u istom gradu! Možda čekaju da se izgradi sada već čuveno “Velje brdo” pa da se u njemu susretnu i natenane razdivane, naravno bez petardi. A što se parlamentaraca tiče, oni kao da nisu tamo u ime, kako sami znaju reći, a i to ne baš o malom trošku tog istog naroda.
I onda kažu, nismo zemlja čuda !